زندگی نامه کمبوجیه پسر کوروش
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﻮﻟﺪ، ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻮﻟﺪ: - *ﭘﺪﺭ:* ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ *ﻣﺎﺩﺭ:*ﮐﺎﺳﺎﻧﺪﺍﻥ *ﺑﺮﺍﺩﺭ:* - *ﺧﻮﺍﻫﺮ:*- *ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ:*ﺍﺗﻮﺳﺎ،ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ(ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ) *ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ:*-ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﺮﺩﯼ: ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺧﻼﻕ ﺗﻨﺪﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ: ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺳﯿﺪ.ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 522 ﺗﺎ 530 ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺷﺖ، ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﻧﺎﻡ،ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﻻﯾﺘﻌﻬﺪﯼ ﻣﻌﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻋﻬﺪﻩﺩﺍﺭ ﻣﯽﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ (ﺍِﺳﻤِﺮﺩﯾﺲ) ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺩﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ. ﺍﺧﻼﻕ ﺗﻨﺪ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩٔ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﻣﯽﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺗﺎﺑﻊ، ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻨﮕﺮﺩ، ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ، ﺍﺯ ﺍﻭ، ﻣﺤﺒﻮﺏﺗﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﺑﺮﺩﯾﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﺷﺮﻗﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺍﺭﺯﻡ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺎﺭﺕ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻗﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ، ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﮐﺸﺖ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺯﯼ ﮐﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﺶ ﺑﺪﺍﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪٔ ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﻤﺮﺩ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﺁﺳﻮﺩﻩ ﮐﻨﺪ. ﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﺍً ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻟﮑﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻏﯿﺒﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﻣﺪﻋﯿﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﯼ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺎﺭﺱ ﻭ ﻣﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﯿﺒﺖ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩٔ ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺧﺘﻼﻓﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﯾﺪ، ﯾﮏ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻗﻮﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﻧﯿﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺘﺢ ﻣﺼﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ. ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﺟﻨﮓ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ ﺁﻣﺎﺯﯾﺲ ﺩﻭﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮏ ﺑﻬﺎﻧﻪٔ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻣﺎﺯﯾﺲ ﺩﻭﻡ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺼﺮ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﭘﺴﺮﯼ ﮐﻪ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﻬﯿﻞ ﮐﺮﺩ. ﻣﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﯾﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺳﭙﺎﻩ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎﯼ ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﯼﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﮏ ﺭﺍﻩﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﺩﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﺎ ﺭﺍ ﻃﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩٔ ﺷﺮﻗﯽ ﻣﺼﺮ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺗﺎﺯﻩﺍﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﯾﺎﻓﺖ. ﭘﺴﺎﻡ ﺗﯿﮏ ﺳﻮﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ، ﻣﺼﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺣﺼﺎﺭ ﭘﻠﻮﺯﯾﻮﻡ(ﺷﻬﺮﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ، ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﭘﻮﺭﺕ ﺳﻌﯿﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ) ﺩﺭﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ. ﻣﺼﺮﯼﻫﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻠﻒ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﯽﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ. ﺟﻨﮓ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻠﻔﺎﺗﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﺩﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻠﻪﻫﺎﯼ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩٔ ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﭙﺎﻩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﯾﮏ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ، ﺑﺠﺎﯼ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﯾﮕﺮ، ﻓﺮﺍﺭ ﺑﯽﺗﻮﻗﻒ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۵۲۴ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ،ﻣﺼﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﯾﮏ ﻭﻻﯾﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪ. ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻣﺼﺮ ﭘﺴﺎﻡ ﺗﯿﮏ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺭﺳﻢ ﻋﻬﺪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ ﺳﺎﺗﺮﺍﭖ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪﺍﯼ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﺩ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻫﻼﮎ ﺷﻮﺩ.ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺑﻄﺮﻑ ﮐﺎﺭﺗﺎﮊ ﻭ ﺍﺗﯿﻮﭘﯽ: ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﺎﺭﺗﺎﮊ (ﺗﻮﻧﺲ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ) ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮﻩٔ ﻓﻨﯿﻘﯽﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻨﯿﻘﯽﻫﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻫﻢﻧﮋﺍﺩﺍﻥ ﺧﻮﯾﺶ، ﺍﻗﺪﺍﻣﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻭﯼ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۵۲۴ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺧﺸﮑﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﺎﺭﺗﺎﮊ، ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﻟﯿﺒﯽ، ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ، ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﺍﻣﯿﻦ، ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺭﯾﮓﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻥ ﺻﺤﺮﺍ، ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﻪ ﻭﯼ ﺑﺎﺯ ﻧﯿﺎﻣﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻗﺼﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﺗﺎ (ﺳﻮﺩﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ) ﻭ ﺍﺗﯿﻮﭘﯽ (ﺣﺒﺸﻪ) ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﯼ ﺳﺮﺩﺍﺭﯼ ﻟﺸﮑﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ، ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺁﺏ ﻭ ﻋﻠﻒ ﺍﺯ ﺣﯿﺚ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺩﺭ ﻣﻀﯿﻘﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻠﻔﺎﺕ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﺟﺰﺀ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﮕﺸﺎﯾﯽ، ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻼﻑ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﯽ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﺍﺗﯿﻮﭘﯽ ﺯﺧﻢ ﻣﻬﻠﮑﯽ ﺑﻪ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﺁﭘﯿﺲ ﯾﺎ (ﺁﻓﻮﺱ) ﺯﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﯾﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﻫﻼﮎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺷﮑﻢ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻥ ﺯﺧﻤﯽ ﺷﺪ. ﭘﺲ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﮔﻔﺖ «ﺍﯼ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭﺍﻥ! ﺷﻤﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ، ﺧﻮﺩ ﺷﻌﻮﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ، ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ، ﺿﺮﺑﺖ ﭘﻮﻻﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪٔ ﺷﻤﺎﺳﺖ.» ﺁﭘﯿﺲ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﺒﺸﺘﻪﻫﺎﯼ ﺳﺘﻮﻥﻫﺎﯼ ﺳﺮﺍﭘﯿﻮﻡ (ﺳﺮﺍﻓﯿﻮﻡ) ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺯﻩﻫﺎﯼ ﻭﺍﺗﯿﮑﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﭘﯿﺲ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ، ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﻮﻝ ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﯽ ﺍﺗﯿﻮﭘﯽ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻤﻔﯿﺲ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻣﺼﺮ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﻨﺎﻥ ﻣﺼﺮﯼ ﭘﺮﺧﺎﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻭﭘﺮﺳﺘﯽﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻫﺎﻧﺖﻫﺎ ﻗﻮﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﺍﻫﺎﻧﺖﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ، ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﺁﻥ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﺗﺮ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪﻧﺪ. ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻼﻓﯽ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﻭﯾﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻣﺼﺮ ﺩﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻣﺼﺮﯼﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻠﻒ ﺷﺪﻥ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺁﻧﻬﺎ، ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮑﺼﺪ ﺗﺎﻻﻥ ﻃﻼ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺼﺮﯼﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﺳﺦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺶ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﺩﻭﺭﻩ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺱ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭﺻﻠﺖ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺷﺮﻉ ﻭ ﺁﺋﯿﻦ ﻗﻮﻣﯽ ﺧﻮﯾﺶ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺁﺗﻮﺳﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ. ﭘﺲ ﻗﻀﺎﺕ ﺷﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ «ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺱ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﯼ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯ ﺳﺎﺯﺩ؟» ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﺷﺎﻫﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻼﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺟﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻣﺮﯼ ﺭﺍ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩ، ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺍﻭﺳﺖ، ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻭ ﺩﻓﻌﻪ، ﺍﺯ ﺣﻖ ﺟﺪﯾﺪ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺮﺵ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﻫﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ. ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻣﺼﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ. ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩٔ ﻣﺮﮒ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﯽﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻗﻮﻝ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻭ ﺧﺸﻢ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺼﺮﯼﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ، ﮐﻪ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﺑﻮﺩ. ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺷﻤﺎﺗﺖ ﮐﺮﺩ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﺍﻭ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﮕﺪﯼ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺍﻭ ﺯﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﻋﺚ ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁﻥ ﺭﮐﺴﺎﻧﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ. ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺤﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ، ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﻥ ﻭ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺭﺍﯾﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﯿﻼﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﺗﺎﯾﻠﻨﺪﯼﻫﺎ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ، ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﺮ ﻣﺼﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﻣﺼﺮﯼﻫﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﻤﻠﯽ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺑﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻭﻋﯿﺖ ﺁﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪٔ ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﺑﺮ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﮑﺎﺡ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺭﺍ ﺗﺠﻮﯾﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﻬﺮ: ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﺑﻘﺎﯾﺎﯼ ﻟﺸﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ 500 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺷﻨﻬﺎﯼ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﻣﺼﺮ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻟﺸﮕﺮ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻩ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺳﻼﺣﻬﺎﯼ ﺑﺮﻧﺰﯼ، ﺩﺳﺘﺒﻨﺪ ﻧﻘﺮﻩ، ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﻭﺳﯿﻊ ﺍﺯ ﺩﺷﺖ ﺻﺤﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﻣﯿﺪﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﻭﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺘﻮﻥ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ 50 ﻫﺰﺍﺭ ﺟﻨﮕﺠﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﻦ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺩﺭ 525 ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﻭﺩﺕ ﻣﻮﺭﺥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﻭﺩﺕ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﺭﺵ ﮐﺒﯿﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻫﻨﺎﻥ ﻣﻌﺒﺪ ﺁﻣﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﯼ 50 ﻫﺰﺍﺭ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺒﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺣﻪ ﺳﯿﻮﻩ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﺣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ El Kargha ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺸﺪﻧﺪ. "ﺑﺎﺩﯼ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺷﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻟﺸﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ."ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻟﺸﮕﺮ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻩ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻟﺸﮕﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﻦ ﺑﻠﻌﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺻﺨﺮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ 35 ﻣﺘﺮ ﺩﺭ 1.8 ﻣﺘﺮ ﺩﺭ 3 ﻣﺘﺮ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﺰﺭﮒ،ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺁﻻﺕ ﻭ ﺳﻼﺡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﯾﺴﮑﺎﻭﺭﯼ، ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﺑﻘﺎﯾﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻟﺸﮕﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﯼ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻗﻄﻌﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﮑﺎﻥ ﺗﯿﺮﻫﺎ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺐ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ۵۲۲ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ، ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﺑﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺑﺪﻓﺮﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻟﺰﺍﻣﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺭﻭﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ﺍﻭ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻣﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ، ﻭﻟﯿﮑﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﺎً ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ.ﻭﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﯾﻦ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻣﺸﻖ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺮﻣﻮﺯﯼ ﻣﺮﺩ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ.ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﻮﺕ، ﻣﺤﻞ ﻓﻮﺕ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﻮﺕ، ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ: ﺳﺎﻝ 522 ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ. ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻭ ﮐﺘﺰﯾﺎﺱ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ «ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ، ﻣﺮﺩ» ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﺭﺍ ﻧﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﺮﮒ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﻮﯼ، ﻭﻗﻮﻉ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺴﺒﺐ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮﺩﻩ، ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺟﻠﮕﻪ ﻣﺮﻭﺩﺷﺖ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﺷﺖ ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﻴﻪ ﭘﻲ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﺎﻱ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ، ﻃﺮﺡ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﮐﻤﺒﻮﺟﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﮐﻮﺭﺵ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻡ ﻭﻱ ﻭ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﻥ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ، ﻧﻴﻤﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺶ ﻣﮑﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﻱ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻓﻦ ﺷﺪ.ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ: ﮔﺰﻧﻔﻮﻥ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ:ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﺴﻠﻂ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﯾﮏ ﻣﻎ ﮐﻪ ﺫﻫﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﺸﻮﺵ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﻭ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻟﺒﺮﺕ ﺍﻣﺴﺘﺪ ﺁﺷﻮﺭﺷﻨﺎﺱ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ:ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺷﻮﺭﯾﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻭ ﻭﺍﺭﺙ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺌﻮﻣﺎﺕ ﻧﺎﻣﯿﺪ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺩﯾﺎﯼ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻏﺼﺐ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ.
این دیڱه ﭼـه حقیقترکثیفیه
تاریخ ایران یک طرف تاریخ دنیا یک طرف
اصلا همچین حرفی راجع به ازدواج کمبوجیه ازنظرعقلانی وواقعیتها براساس کلیه زندگی خانواگی پدروهمچنین اومن قبول ندارم واین حرف هم اگرمصری هازدندفقط بخاطرخصومتی بوده که دردل به ایشان داشتندبخاطراون سرنگون کردن خدای پوچشان درغیراینصورت این همه قوم وقبیله وشهرکشوروکتیبه هایی که تمام اون دوران نگاهشته اندهمچون حرفی به ثبت نرسیده واباسپاس بیکران ازتمام نظرات عزیزان وبزرگواران
دوستان راجع به گفته های هرودوت در باره کمبوجیه به این نکته توجه فرماییدکاهنان مصربا کمبوجیه خصومت داشتند و روایت همسر کمبوجیه از هرودوت مبنی بر گفته های کاهنان مصر بود
کما اینکه نظر مورخ مذکور در مورد مرگ کوروش نیز با واقعیت فاصله زیادی دارد که خود او هم گفته که از میان چندین روایت این روایت را برگزیده
با سپاس
اخی چقد بتون برخرد که چنین کثافتی همچین جنایاتی انجام داده واقعا حقیقت تلخ
کاملا دروغ است ازکجا معلوم هیرودت انسان صادقی بوده
باعث افتخاره ولی اون زمان با الان زیاد فرقی نکرده هنوز ظلم پابرجاست و ملت ایران رو حقر کرده
عالی بود مرسی