اشکانیان
ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ( ﭘﺎﺭﺕ ﻫﺎ): ۲۵۰ ﭖ.ﻡ ﺗﺎ ۲۲۰ ﺏ.ﻡ (۴۷۰ﺳﺎﻝ) ﭘﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪﻩ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ (ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ) ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺳﻮﻣﯿﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻧﺪ.ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﮋﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ، ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺁﯾﯿﻨﺸﺎﻥ ﻣﺰﺩﺍ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺭﺍﯾﺞ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﯿﺰﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ. ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺑﺪﻧﯽ ﺗﺎﻛﯿﺪ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﯾﺪ. ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺩﻻﯾﻞ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﺷﺮﻕ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻡ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻠﻮﻛﯽ - ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺸﺎﻭﻧﺪﯼ ﺑﯿﻦ ﺁﻧﺎﻥ - ﺣﺴﻦ ﺳﻠﻮﻙ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﻧﺎﺧﺮﺳﻨﺪﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﯿﻮﻩ ﺣﻜﻮﻣﺘﯽ ﺳﻠﻮﻛﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﯿﺪ ﺑﺮ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻗﻮﻣﯽ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ. ﭼﺎﺩﺭﻧﺸﯿﻦ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﮔﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﺗﻬﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﭼﺎﺑﻚ، ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﭘﺮﺗﺤﺮﻙ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺭﻛﺎﺭﯼ ﻭ ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﻧﻈﯿﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺷﺠﺎﻉ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻗﻮﯾﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺩ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ.ﻫﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻣﺸﺨﺼﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﻧﯽ ﻣﻠﺰﻡ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺧﺼﺎﯾﻞ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻧﯿﻜﻮ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﻮﺩ. ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ؛ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ۲۵۰ ﻕ.ﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺭﺷﮏ (ﺍﺷﮏ ﻧﺨﺴﺖ) ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ.ﻭ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺷﮏ (ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯾﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﺷﻚ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺳﻠﻮﻛﯽ ﺭﺍ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﯽ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺷﻚ ﺟﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﻜﻪ ﺳﻠﻮﻛﯿﺎﻥ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻗﯿﺎﻡ ﺍﺷﻚ ﺳﻠﻮﻛﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﺳﻠﻮﻛﯽ ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﺤﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﻮﻡ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﮔﺮ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺷﻚ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻭﯼ ﺗﯿﺮﺩﺍﺩ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺘﺼﺮﻓﺎﺕ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﯾﺪ.ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﻭ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺣﻜﻮﻣﺘﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﻭ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺷﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﭘﺎﺭﺗﯿﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﺎﻡ ﺍﺣﯿﺎﮔﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﯾﺮﺍﻥ(ﺍﺭﺷﻚ ﯾﺎ ﺍﺷﻚ) ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪ.ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺭﻣﺰ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﮕﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺷﺖ ﻭﯼ ﺑﻮﺩ، ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻨﺸﯽ، ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻈﺮﯼ، ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ، ﻫﻤﺘﺎﯼ ﻛﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﻧﺎﻡ ﺍﺷﻚ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ ﺣﻔﻆ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯾﻜﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯾﺎﻥ ﻣﺼﺮ، ﻗﯿﺼﺮ ﯾﺎ ﺳﺰﺍﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﻛﺴﺮﯼ ﯾﺎ ﺧﺴﺮﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ. ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻭ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻋﯿﻼﻡ، ﭘﺎﺭﺱ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎﺑﻞ ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺷﻜﺴﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺳﻠﻮﻛﯽ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ ﺷﻬﺮ ﺳﻠﻮﻛﯿﻪ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺩ. (ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﺷﺎﻫﺎﻥ) ﻛﻪ ﺍﺷﻚ ﺷﺸﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﯽ ﻛﻪ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﻘﺐ ﺣﺘﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺶ ﻧﯿﺰ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﻭﻗﺘﯿﻜﻪ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﭘﯿﺮﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭﺑﺴﺖ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘﺎﺭﺕ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺭﻓﺖ.ﭘﺎﺭﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬﺍﺭﯼ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻛﺮﺩ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻭﺳﯿﻊ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﻗﻮﻣﯽ ﻛﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺑﻨﯿﺎﺩﯼ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻩ ﯾﺎﻓﺖ. ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍﯾﺞ ﻛﺮﺩ. ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻨﻬﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺳﻐﺪ ﻭ ﻫﻨﺪ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ.ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻭﺳﯿﻊ ﺗﺤﺖ ﺣﻜﻢ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺯﯾﺴﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﭘﺪﯾﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻧﺎ ﺍﻣﻨﯽ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻧﯿﺮ ﺳﻜﺎﻫﺎ ﻭ ﻛﻮﺷﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺍﺷﻚ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ. ﺗﺎ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎ ﺭﻭﯼ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺷﻚ ﻧﻬﻢ ﻛﻪ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺩﻭﻡ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ. ﻭﯼ ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺁﻧﺮﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﯼ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺪﻋﯿﺎﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﻧﺸﺪ.ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩ. ﺗﺪﺍﺑﯿﺮﯼ ﻛﻪ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺘﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻭﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻭﯼ ﻟﻘﺐ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﻛﺒﯿﺮ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺷﻚ ﻫﺎﯼ ﺩﻫﻢ ﺗﺎ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﯼ ﻛﺎﺭﺁﻣﺪﻥ ﺍﺷﻚ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ، ﺍﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻛﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﻡ ﺑﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﯾﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﺭﻭﻡ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺩﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻼﻣﻨﺎﺯﻉ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻭ ﺑﺴﻂ ﻗﺪﺭﺕ. ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﯿﮕﺎﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﻌﺎﺭﺿﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻭﻟﯽ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺭﻭﺍﺑﻄﯽ ﻛﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﻜﻞ ﻭ ﺳﯿﺎﻕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺷﻜﻮﻓﺎﯾﯽ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﻛﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻋﻤﻼ ﺩﺭ ﯾﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ. ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯾﯽ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﭘﺎﺭﺕ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﺭﻭﻡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﻭ ﺟﺪﯼ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺭﺩ - ﺍﺷﻚ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ - ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ(ﺭﻭﻣﯽ) ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺮﺍﺳﻮﺱ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ. ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻭﯼ، ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻼﻫﺎﯼ ﺳﻠﻮﻛﯿﻪ ﻭ ﻧﻔﺎﯾﺲ ﻭ ﺧﺰﺍﯾﻦ ﻣﺎﺩ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮﻧﯽ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻫﻤﺪ ﺳﺘﯽ ﺍﯾﺎﻟﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺒﻮﺩ. ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺟﺰ ﻋﺼﯿﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻛﺸﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﻚ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺗﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﻡ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﻮﻉ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯﺗﺮ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ. ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﻜﻪ ﺭﻭﯼ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﯿﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺷﯿﻮﻩ ﻣﻠﻮﻙ ﺍﻟﻄﻮﺍﯾﻔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﯾﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰﯼ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﻜﻞ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﯾﺎﻟﺖ ﻫﺎ ﻧﻈﯿﺮ ﭘﺎﺭﺱ، ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺍﻧﻘﯿﺎﺩ ﻭ ﺗﺎﺑﻌﯿﺖ ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﭙﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﮔﺴﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺴﺐ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﻝ ﺷﺮﺡ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﯽ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺷﻜﺎﻧﯽ *ﺍﺷﮏ ﺍﻭﻝ(ﺍﺭﺷﮏ): ﺍﺭﺷﮏ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺗﯿﺮﻩ ﭘﺎﺭﺕ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ. ﻭﯼ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭﺩﻧﯽ ﻭ ﺷﻌﺎﻋﺖ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻠﻮﮐﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ (ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ) ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻨﺪ.ﺑﻘﯿﻪ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻮﺳﺲ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺷﮏ ﮔﺰﺍﺭﺩﻧﺪ. * ﺍﺷﮏ ﻧﻬﻢ (ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺰﺭﮒ): ﻭﯼ ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻭﺣﺸﯽ ﺭﺍ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺭﻓﺖ. ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﻟﺸﮕﺮ ﮐﺸﯿﺪ.ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﮐﺮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻫﯿﻤﺎﻻﯾﺎ ﭘﯿﺶ ﺭﻓﺖ. ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﺳﮑﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﮔﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ. ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺲ ﺍﺯ ۴۸ ﺳﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۷۶ ﻕ.ﻡ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ. *ﺍﺷﮏ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ(ﻓﺮﻫﺎﺩ ﭼﻬﺎﺭﻡ): ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۳۷ﻕ.ﻡ ﺑﺮ ﺍﻭﺭﻧﮓ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻧﺸﺴﺖ.ﻭﯼ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ.ﻭﯼ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺷﺪ. ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ(ﻫﻮﺭﺍﺱ) ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ. *ﺍﺷﮏ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ (ﻓﺮﻫﺎﺩ ﭘﻨﺠﻢ): ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺷﮏ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ. ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ. *ﺍﺷﮏ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻧﻬﻢ(ﺍﺭﺩﻭﺍﻥ ﭘﻨﺠﻢ): ﺍﺭﺩﻭﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ. ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪ. ﻭ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﻠﺢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﮕﯽ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﻧﺪ. ﻟﮑﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﯿﺼﺮ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺻﻠﺢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ. ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ۵۰ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺭﻭﻣﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺩﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺭﺩﺷﯿﺮ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﺑﮏ ﻋﻠﯿﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﺧﺎﺳﺖ. ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺭﺩﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺭﺩﺷﯿﺮ ﺑﺎﺑﮑﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ۴۷۰ ﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯾﯽ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ. ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﻣﺎ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﻭ ﺻﺪﺩﺭﻭﺍﺯﻩ(ﺩﺍﻣﻐﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﻫﺎﺳﺖ. ﺭﻭﺵ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﭘﺎﺭﺕ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻬﺴﺘﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﺭﺷﮏ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﯾﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ۱:ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ۲: ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﻮﻥ. ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﯿﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.ﺟﻨﮓ ﻭ ﺷﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻦ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻦ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺳﺤﺮ ﻭ ﺟﺎﺩﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد